მე გადმოგიგდე წითელი ვარდი,
შენ გადმომხედე, გაწითლდი მეტად,
წითელი ვარდი სიყვარულს ნიშნავს,
ეგ გაწითლება რას ნიშნავს ნეტავ?

არაო, ენძელამ და...
ქარმაც არ აკოცა,
ნელ - ნელა მისუსტდა ხმა,
ქარი იმ ენძელას სიმორცხვეს ვერ მიუხვდა,
რატომ ვერ მიუხვდა ჰა?

ღრუბლებში ამაღლებულა,
როგორც ოცნება კაცისა,
შორიდან ასე გგონია
არც მიწისაა, არც ცისა,
მოდი, ნახე და იცანი,
არც შენ ინანებ არც ისა!

გისურვებ ჭინკამ და ანგელოზმა
ერთად ისეთი რამე დაგმართონ,
რომ შენი სატრფოს წარბებს ქვემოდან,
ჩემმა თვალებმა შემოგანათონ!

წვიმამ იჯერა გული დილამდე,
წვეთები წვეთებს მძივივით ერთვის,
ჩემი სათქმელი წვიმას გავანდე,
მოვა შენთან და ყველაფერს გეტყვის!!!

საკინძე შეგეხსნა, თითქოს გაწუხებდეს რაიმე სევდა ან დარდი,
ბრინჯაოს გულ - მკერდზე თვალი შეგასწარი, გეკიდა პატარა ჯვარი...
ღიმილი დავტოვე გაბუტულ ტუჩებზე და ისევ შეგხედე როცა,
მუხლებზე დაჩოქვა მომინდა მაშინვე და ჩვენს სიყვარულზე ლოცვა!

და ახლა მართლა
სხვას არაფერს არ ვინატრებდი,
შენმა ღიმილმა მე ფიქრებით ისე ამავსო,
მომწყინდა უკვე სიმარტოვის ჩუმი ნოტები
და ერთგულება მომენატრა, როგორც არასდროს!

კარგია, როცა ვიღაცას ელი,
უფრო კარგია, როცა გელიან,
და რომ მიიღებ ჩემგან ამ წერილს,
მიხვდები, ვიღაც ვერ შეგელია!

წავიდა... იყო ტკივილის თოვა,
მთაში ხარირემს ტოლი შიოდა,
ბერმუხას ხმელი ფოთოლი მოსწყდა,
ხმელ ფოთოლს ო, რა უღვთოდ სციოდა..

ვარსკვლავები გაიპარნენ,
გაქრა მთვარე,
თითქოს სახლში
მოელოდათ დედა,
ძველი წელი
მე უშენოდ დავამთავრე,
ახალ წელსაც
უშენობა დამებედა!

ვთამაშობ, თორემ მეგობრობა სად არის ნაღდი,
ვთამაშობ, თორემ სიყვარული სად არის წმინდა,
შენ გეკითხები, სხვას ვის ვკითხო, უფალო ღმერთო,
ამ თამაშისთვის ჩემი მოსვლა ამ ქვეყნად ღირდა?!

ბაბუაწვერავ, ჩვენს სიყვარულს რად უნდა წერა,
ნამცეცა გული რასაც იტევს, ვერ იტყვის ენა,
წადი... ქარს გაჰყევ და ვინც შეგხვდეს აცინე ყველა,
რომ ყველა ყვავილს გამჯობინე ბაბუაწვერავ!

თეთრი თოვლის ქვეშ ლამაზ ენძელას
სძინავს უთვალავს...
როცა ისინი მოიშორებენ
თოვლის სუდარას,
მეც მაშინ მოვალ შენთან, მთებში,
ჩემო ლურჯთვალავ!...